Tag: Uitgever

Over het feit dat de streamingrevolutie niet iedereen heeft gebracht wat ervan verwacht werd, is iedereen het wel eens. Voor de muziekindustrie betekende het, na een periode van (illegaal) downloaden en andere grootschalige piraterij, niet minder dan de redding. Maar aan de makerskant (artiesten, laat staan componisten) wordt door de meesten geen droog brood verdiend. Dat moet eerlijker. De industrie legt de bal echter volledig bij de streamingplatforms. Eén bal? Nee, er zijn twee ballen in het spel. ‘User-centric’ en ‘artist-centric’. Prettige wedstrijd!

Per 1 november a.s. maakt Niels Walboomers, nu nog managing director bij Sony Music Publishing, de overstap naar Warner. Daar gaat hij de Benelux-tak van zowel Warner Music als Warner Chappell Music leiden in de rol van president records and publishing Benelux. Walboomers gaat ook nauw samenwerken met het team van Spinnin’ Records. Alle drie de bedrijven zullen vanuit Hilversum verhuizen naar een gezamenlijk kantoor in Amsterdam.

Wie mij al langer volgt, weet dat ik een groot voorstander ben van een wereld waarin auteurs en artiesten betaald krijgen op basis van het aantal keren dat hun muziek gestreamd wordt, in plaats van op basis van hun marktaandeel. Zelfs als dit niet zou leiden tot een fundamenteel andere verdeling van de beschikbare gelden, zou het in elk geval een transparant, uitlegbaar systeem tot gevolg hebben, waarbinnen fraude minder lucratief is. Eerlijk is eerlijk, die mening was deels gebaseerd op aannamen en onderbuikgevoel (lange tijd de drijfveren van de muziekbranche), maar onlangs heeft ook onderzoek uitgewezen dat zo’n ‘user-centric’ model inderdaad de ‘way to go’ is, en dat dit ook nog eens zou leiden tot de fundamentele verschuiving in inkomen richting de minder grote artiesten waar je alleen maar op had kunnen hopen.

Veel mensen zal de naam Joel Whitburn misschien niets zeggen. Maar voor hen die houden van orde, regelmaat, lijstjes, statistieken en feitjes – zeker wanneer toegepast op hitlijstdata – was hij een held. Gisteren, 14 juni, overleed hij op 82-jarige leeftijd. Hij laat een enorme stapel voor radio- en muziekindustriemensen onmisbare naslagwerken achter. Hopelijk wordt zijn werk voortgezet.

Gisteren, 10 november, vond de 4e editie plaats van de STOMP Ledendag XL. Circa 100 leden van de koepelorganisatie voor independent labels kwamen hiervoor samen in poppodium De Vorstin in Hilversum. Tijdens deze middag werden ook de Young Achievement Award en de prijs voor de Independent of the Year uitgereikt. Die gingen naar respectievelijk Tim van der Zalm en Cloud 9 Music.

Auteurs en componisten zijn in de muziekindustrie even belangrijk als artiesten en muzikanten. Een hit is niet aan een van de twee toe te schrijven, beiden spelen hun rol in het geheel. Juist daarom voelt het zo oneerlijk dat songwriters er bij de verdeling van de streamingroyalty’s zo bekaaid van afkomen, vergeleken met hun uitvoerende collega’s. Vooral schrijvers roeren zich de laatste tijd dan ook weer erg, met als insteek, kort door de bocht: ‘Spotify moet meer aan songwriters gaan betalen’. Hoewel ik het daar in de kern mee eens ben, denk ik dat dat, zo geformuleerd, geen haalbare kaart is. Naar mijn mening moet de verdeling van de streaminginkomsten volledig op de schop, waarbij transparantie, draagvlak en toekomstgerichtheid de uitgangspunten moeten zijn. Inderdaad, ik kies voor de moeilijke weg. Omdat het de enige bestendige weg is.

Mede dankzij het succes van streamingdiensten en andere nieuwe platforms, zoals TikTok, zijn muziekcatalogi een interessante belegging geworden. De inkomsten per stream van één liedje zijn weliswaar laag, maar bij een complete catalogus gaat op zeker moment de wet van de grote getallen gelden. Stel, je bent een songwriter op leeftijd met een groot, succesvol oeuvre. Daarmee heb je in de gouden tijden (vóór Napster, zeg maar) waarschijnlijk al goed geld verdiend. Dan is dit het moment om de rechten op je werken in één klap te verkopen, en zo (nogmaals) een klapper te maken. Dat is precies wat momenteel gebeurt.

Sinds vorig jaar heeft Nijmegenaar Teun Pranger zitting in het bestuur van Popauteurs.nl. Een nadere kennismaking, te beginnen met zijn achtergrond binnen de muziekbranche...“Ik ben altijd als dj bezig geweest en de laatste jaren ook als producer. Daarnaast heb ik rechten gestudeerd met een master richting intellectueel eigendom. Vervolgens ben ik in het onderwijs gaan werken. Ik geef het vak Media- en Entertainmentrecht aan de Fontys Hogeschool en werk daar binnen de minor Dance Industry. Die gaat in op o.a. events, legal-aspecten, geschiedenis en marketing op het gebied van dance.”

Via de Popauteurs.nl-nieuwsbrief wordt u elke twee weken op de hoogte gehouden van relevante gebeurtenissen in het vakgebied, maar relevanter dan wat in uw eigen vereniging gebeurt, wordt het niet. Daarom deze week een nadere kennismaking met Nijmegenaar Teun Pranger, die sinds vorig jaar zitting heeft in het bestuur van Popauteurs.nl.

Waar de Popauteurs.nl-nieuwsbrief u normaal gesproken elke twee weken bijpraat over relevante gebeurtenissen in het vakgebied, komt het nieuws in deze editie uit uw eigen vereniging. Bert Ruiter heeft namelijk het bestuur verlaten. Daarom kijken we met hem terug op wat er zoal bereikt is en hoe hij de toekomstige positie van auteurs ziet.

Bert Ruiter heeft het bestuur van Popauteurs.nl verlaten. Daarom kijken we met hem terug op wat er zoal bereikt is en hoe hij de toekomstige positie van auteurs ziet. Het historisch kader: in 1985 richtten Bert Ruiter, ‘zijn’ Jerney Kaagman en o.a. Arnold Mühren en Henk Westbroek de BV Pop op, een beroepsvereniging voor popmuzikanten. Uit affiniteit met de muzikanten die ook auteur waren, ging de BV Pop al snel samenwerken met een van de beroepsverenigingen van Buma/Stemra: de WTL (Woord- en Toondichters der Lichte muziek). De naam WTL werd veranderd in PALM (Professionele Auteurs Lichte Muziek), waar Bert Ruiter zitting nam in het bestuur. In 2013 werd PALM omgedoopt in Popauteurs.nl.

Normaal gesproken praten we u in deze nieuwsbrief elke twee weken bij over relevante nieuwtjes in het vakgebied. Deze keer gaan we echter de diepte in. Rob Frank haalde voor zijn vrouw Lenny Kuhr de bezem door haar uitgavecontracten, bracht de rechten weer bij haar terug en tuigde een toekomstbestendige nieuwe constructie op. De kennis en ervaring die hij daarbij opdeed, deelt hij graag met u, de leden van Popauteurs.nl. Ter leering ende vermaeck!

Toen Lenny Kuhr in 1969 haar eerste uitgavecontract tekende, voor het nummer De Troubadour, was ze pas 19. Inmiddels is ze behalve ouder, vooral wijzer geworden. Haar man en manager Rob Frank brak onlangs met drie van haar vier publishers en bracht haar rechten onder in een eigen uitgeverij. Hieronder vertelt hij welke hobbels hij daarbij tegenkwam en hoe de zaken er nu voorstaan. Een stuk overzichtelijker, dat in elk geval....

De grote muzieklabels zijn van gedachten veranderd: gratis muziek, ook legaal, moet worden uitgebannen. Daarbij wordt gratis muziek gebruikt als synoniem voor muziek die de rechthebbenden geen geld oplevert. Dat is natuurlijk onzin, want er staan reclame-inkomsten tegenover. Maar uitgerekend Apple werpt zich nu op als redder van de muziekindustrie. Het spiegelt de branche voor dat consumenten dankzij de abonneedienst die het gaat lanceren – zonder gratis lokmodel – weer graag zullen gaan betalen voor muziek. Slim van Apple om de labels zo naar de mond te praten, want het heeft hun steun keihard nodig om een killer app te ontwikkelen.

Was in 2012 Tony Berk te gast op de Eurosonic Noorderslag Conference om zijn succesverhaal toe te lichten en sprak in 2013 Eelko van Kooten over het succes van Spinnin’ Records, dit jaar mocht ik Kees de Koning over dit onderwerp interviewen. Wie Kees de Koning zegt, zegt Top Notch en hip hop. Maar ook Anouk. Daarnaast is hij echter ook boekenuitgever, concertorganisator, filmproducent, horeca-uitbater en nog veel meer. Eigenlijk doet De Koning gewoon waar hij zin in heeft en hij neemt daarbij zelden een blad voor de mond. Ook nu niet.

Succesverhalen van André Rieu en Within Temptation daargelaten, is Nederlandse dance internationaal succesvoller dan andere genres. Hoewel Pieter van Bodegraven, vice-president BMG Talpa Music, dat uit bescheidenheid niet zal bevestigen, heeft hij daarin een belangrijke rol gespeeld.

Succesverhalen van André Rieu en Within Temptation daargelaten, is Nederlandse dance internationaal succesvoller dan andere genres. Pieter van Bodegraven, vice-president BMG Talpa Music, heeft hij daarin een belangrijke rol gespeeld, al zal hij dat uit bescheidenheid niet bevestigen. Zo bescheiden als Van Bodegraven is, zo invloedrijk is hij. Toch treedt hij zelden op de voorgrond. Leuk om hem aan het woord te kunnen laten.

Muziek is overal, maar production music al helemaal. In commercials, onder documentaires, ter omlijsting van radio- en tv-programma’s of als markering van een reclameblok… zonder al die langere en kortere muziekjes zouden mediaproducties maar een saaie bedoening zijn. Prominent maar bij het grote publiek onbekend, al komt daar steeds meer verandering in.

Muziek is overal, maar production music al helemaal. In commercials, onder documentaires, ter omlijsting van radio- en tv-programma’s of als markering van een reclameblok… zonder al die langere en kortere muziekjes zouden mediaproducties maar een saaie bedoening zijn. Prominent maar bij het grote publiek onbekend, al komt daar steeds meer verandering in.

Alleen al afgemeten aan de 2 miljard views en 3,5 miljoen abonnees van het YouTube-kanaal zou de claim dat Spinnin' Records het grootste dancelabel ter wereld is weleens kunnen kloppen. Ook de vele (internationale) hits van dj's en artiesten als Afrojack, Sander van Doorn, Bingo Boys, Nicky Romero, Showtek en jongste telg Martin Garrix wijzen in die richting. Tijdens de Eurosonic Noorderslag-conferentie interviewde ik Eelko van Kooten, directeur/eigenaar van Spinnin’ Records, MusicAllStars Publishing en MusicAllStars Management over dit succes.