Tag: Selffulfilling prophecy

Het verhaal van Jonas Brøg is er een van liefde. Liefde voor mensen, voor zijn omgeving en voor muziek. En gelukkig ook weer liefde voor zichzelf. Na een moeilijke periode focust hij op de mooie dingen van het leven. Die beschrijft hij op zijn debuutalbum met de toepasselijke titel Next Stop: Good Vibes. De eerste plaat met een ‘goed gevoel-garantie’.

Het verhaal van Jonas Brøg is er een van liefde. Liefde voor mensen, voor zijn omgeving en voor muziek. En gelukkig ook weer liefde voor zichzelf. Na een moeilijke periode focust hij op de mooie dingen van het leven. Die beschrijft hij op zijn debuutalbum met de toepasselijke titel Next Stop: Good Vibes. De eerste plaat met een ‘goed gevoel-garantie’.

In de Verenigde Staten werden in 2021 voor het eerst sinds 17 jaar weer meer CD’s verkocht dan het jaar daarvoor. Ook Frankrijk rapporteert groei. In andere grote markten, zoals Groot-Brittannië en Duitsland, vlakt de daling van de CD-verkopen af. De Nederlandse jaarcijfers laten nog op zich wachten, maar NRC noteerde na een rondgang onder Nederlandse winkeliers positieve geluiden over de verkoop van CD’s. De recente ontwikkelingen versterken mijn vertrouwen in een toekomst voor het zilveren schijfje. Hoewel die natuurlijk, net zoals de omvang van vinyl, in het perspectief van de totale muziekmarkt moet worden gezien. In vergelijking met de hoogtijdagen van beide dragers stelt het al helemáál weinig voor. Toch is de omzet uit de verkoop van fysiek product (vorig jaar nog 16,2% van het totaal) niet iets waar de muziekindustrie zo maar van af zal willen.

Uit de serie onbegrijpelijke, onnodige en onzinnige maatregelen: in Spanje is de officiële albumchart 'tot na de Corona-crisis' stilgelegd. Ik begrijp dat er nog maar weinig fysieke albums verkocht worden nu de winkelstraten leeg zijn en partijen als Amazon muziek als 'niet-essentieel product' hebben weggezet, maar er wordt toch nog volop gestreamd? Deze beslissing van de Spaanse chart-samensteller Promusicae snap ik dus niet, en hij is al helemaal niet 'pro muziek'...

Het is een veel gehoorde klacht: 'alle muziek lijkt tegenwoordig op elkaar'. Maar is dat iets van de laatste tijd of was het altijd al zo? Wat zijn duidelijke voorbeelden uit heden en verleden? Hoe is dit fenomeen te verklaren? Wat zou de volgende muzikale trend kunnen zijn? Hoe klinkt muziek die door de computer gecomponeerd is? Maarten Schakel van Dolfijn FM (op Curaçao) belde me met die vragen, en meer.

Vooropgesteld: het ‘masterplan Adele’ heeft briljant uitgepakt. Haar nieuwe cd 25 is binnen 24 uur na release platina geworden in haar thuisland Groot-Brittannië en werd in diezelfde tijdspanne 900.000 keer gedownload in de Amerikaanse iTunes Store. In de Benelux zijn naar verluidt bijna 200.000 exemplaren aan de handel uitgeleverd. Haar beslissing (want Adele is in de gelukkige positie om alle beslissingen zelf te kunnen nemen) om het album niet via streamingdiensten ter beschikking te stellen, heeft daar ongetwijfeld aan bijgedragen. Verstandig besluit dus! Op de korte termijn althans… op lange termijn spelen er andere – en grotere – belangen dan die van Adele alleen.

Ik kan me zo voorstellen dat onafhankelijke muzieklabels en distributiebedrijven de vrijdagmiddagborrel tegenwoordig vooral gebruiken om hun verdriet weg te drinken. Want er valt niet veel meer te vieren. Kijk bijvoorbeeld eens naar de Single Top 100 van deze week. Slechts achter 15 van de 100 liedjes staat geen Universal, Sony of Warner. Veel van die 15 tracks zijn dancehitjes. Volkse muziek daarentegen is de laatste tijd de grote – en opvallende - afwezige in de lijst. Dit minimaliseert ook de aanwezigheid van veel in dat genre gespecialiseerde independent labels.Waaraan kan die uittocht van de onafhankelijken te wijten zijn?

Dat releases op andere dagen in de week (of zelfs met tussenpozen van maanden) uitkomen, is niets nieuws. Ook de prijsverschillen tussen verschillende territoria zijn een bekend fenomeen, en al jaren een doorn in het oog van retail en industrie. Niet zelden leidde dat tot grootschalige importen, en lag product niet alleen eerder in de winkels, maar ook goedkoper dan het lokale verkoopkantoor het kon aanbieden. Een mes in de rug, daar schijnbaar argeloos geplaatst door buitenlandse zusterbedrijven, die de extra omzet maar wat graag in hun zak staken.

Hitlijsten zijn zó vorige eeuw. Dat hoor je althans veel roepen. Maar blijkbaar zijn ze nog interessant genoeg om er hele kranten- en tijdschriftenkolommen aan te blijven wijden. Afgelopen vrijdag publiceerde de Volkskrant een door Pablo Cabenda geschreven artikel, waarin naast Erik de Zwart (Stichting Nederlandse Top 40) en Hans Parlevliet (Velvet) ook ik aan het woord kom. Als ‘muziek- en mediajournalist en hitlijstjesgoeroe’ nog wel ;-).

Het is een kwestie van tijd voordat entertainmentretailer HMV definitief het loodje legt. Dat is slecht nieuws voor de hele entertainmentbranche. Want hoewel de verkoop van fysiek product achteruit holt, wordt daarmee nog altijd het leeuwendeel van de omzet gemaakt.

Het is een kwestie van tijd voordat entertainmentretailer HMV definitief het loodje legt. Dat is slecht nieuws voor de hele entertainmentbranche. Want hoewel de verkoop van fysiek product achteruit holt, wordt daarmee nog altijd het leeuwendeel van de omzet gemaakt.

Vorig jaar was de conclusie van een van de panels op de Eurosonic Noorderslag-conferentie: ‘De platenzaak is dood’. En als je dat maar hard genoeg roept, gebeurt het ook. Dus waarom zou het niet andersom kunnen? Als je hardop, eerlijk en constructief nadenkt over mogelijkheden voor muziekwinkels in de toekomst, waarom zou dat dan niet uit kunnen komen? De voorbeelden zijn er al: sommige winkels sluiten, maar er zijn ook ondernemers die juist nu een muziekzaak beginnen.

Muziek wil ik graag in een vroeg stadium ontdekken, maar bij boeken neem ik, om het in marketingtermen uit te drukken, vaak genoegen met een rol als lid van de ‘early majority’ of soms zelfs ‘late majority’. Zo ook in het geval van Niels Aalberts’ schrijversdebuut Doorbraak! Zero Budget Marketing Op Internet. Dat heb ik niet direct gelezen, maar even laten liggen tot een korte vakantie.

De stapels '3 voor €25,-' en '3 voor €15,-' staan bij Free Record Shop al jaren prominenter opgesteld dan het topproduct, maar de huidige aanbieding is wel héél scherp. 'Vanaf €2,50', schreeuwen topcards de consument toe. Je denkt dan al snel dat het om rotzooi gaat, maar niets is minder waar. Arctic Monkeys, Moke, Róisín Murphy, Voicst en zelfs Anouk, Bløf, Ilse DeLange, Michael Jackson, Krezip en Madonna worden praktisch weggegeven. Allemaal ouwe meuk dan toch zeker? Mooi niet! Ook cd's van nog geen half jaar oud staan ertussen. In plaats van uitverkoop lijkt het wel leegverkoop…

Dries Roelvink heeft zijn eerste nummer 1-hit te pakken en naar aanleiding daarvan stond op 3VOOR12 vanochtend een artikel met als kop: ‘Dries Roelvink op 1: het failliet van de hitparade?’ Mijn 5 centen in deze - al veel langer lopende - discussie…

U kent Esmée Denters? De - overigens uitstekende - zangeres uit Oosterbeek, die in augustus 2006 een YouTube-pagina aanmaakte en drie jaar later stevig bouwt aan een wereldwijde carrière? In de tussentijd is er heel veel gebeurd. Haar filmpjes, waarop zij liedjes zingt, zijn ruim 100 miljoen keer bekeken; een van die kijkers was Justin Timberlake, die Denters als eerste artieste tekende op zijn eigen label Tennman Records.