Tag: Prijs

Wie mij al langer volgt, weet dat ik een groot voorstander ben van een wereld waarin auteurs en artiesten betaald krijgen op basis van het aantal keren dat hun muziek gestreamd wordt, in plaats van op basis van hun marktaandeel. Zelfs als dit niet zou leiden tot een fundamenteel andere verdeling van de beschikbare gelden, zou het in elk geval een transparant, uitlegbaar systeem tot gevolg hebben, waarbinnen fraude minder lucratief is. Eerlijk is eerlijk, die mening was deels gebaseerd op aannamen en onderbuikgevoel (lange tijd de drijfveren van de muziekbranche), maar onlangs heeft ook onderzoek uitgewezen dat zo’n ‘user-centric’ model inderdaad de ‘way to go’ is, en dat dit ook nog eens zou leiden tot de fundamentele verschuiving in inkomen richting de minder grote artiesten waar je alleen maar op had kunnen hopen.

Toen de NVPI deze week de industriecijfers over 2021 bekendmaakte, kreeg ik daar warme gevoelens bij. Ik gun iedereen zijn succes en zijn handel. Vooral de stijging van de vinylverkopen met 66,2% sprong eruit. Fenomenaal, zeker omdat de internationale industriebranchevereniging IFPI diezelfde dag in zijn Global Music Report 2022 bekendmaakte dat de wereldwijde stijging ‘slechts’ 51,3% betrof. Wij zijn hier in Nederland dus lekker bezig. Of in elk geval weten de Nederlandse labels hun vinyl goed bij de (r)etail ‘weg te zetten’. Wat bij mij de vraag opwierp: hoe zou het eigenlijk zijn met de vinylverkoop aan consumenten?

In de Verenigde Staten werden in 2021 voor het eerst sinds 17 jaar weer meer CD’s verkocht dan het jaar daarvoor. Ook Frankrijk rapporteert groei. In andere grote markten, zoals Groot-Brittannië en Duitsland, vlakt de daling van de CD-verkopen af. De Nederlandse jaarcijfers laten nog op zich wachten, maar NRC noteerde na een rondgang onder Nederlandse winkeliers positieve geluiden over de verkoop van CD’s. De recente ontwikkelingen versterken mijn vertrouwen in een toekomst voor het zilveren schijfje. Hoewel die natuurlijk, net zoals de omvang van vinyl, in het perspectief van de totale muziekmarkt moet worden gezien. In vergelijking met de hoogtijdagen van beide dragers stelt het al helemáál weinig voor. Toch is de omzet uit de verkoop van fysiek product (vorig jaar nog 16,2% van het totaal) niet iets waar de muziekindustrie zo maar van af zal willen.

Zes jaar na de oprichting van Tidal werd het streamingplatform eerder dit jaar voor meer dan $300 miljoen overgenomen door Square, het betaalbedrijf van Twitter-oprichter Jack Dorsey. Vandaag worden de eerste strategische aanpassingen zichtbaar, en dat zijn geen kleintjes: Tidal introduceert een gratis abonnement en gaat de royalty-uitbetaling deels baseren op het daadwerkelijke luistergedrag van zijn abonnees. Amerikaanse gebruikers krijgen de primeur, maar naar verwachting wordt de nieuwe structuur snel in de rest van de wereld uitgerold.

Auteurs en componisten zijn in de muziekindustrie even belangrijk als artiesten en muzikanten. Een hit is niet aan een van de twee toe te schrijven, beiden spelen hun rol in het geheel. Juist daarom voelt het zo oneerlijk dat songwriters er bij de verdeling van de streamingroyalty’s zo bekaaid van afkomen, vergeleken met hun uitvoerende collega’s. Vooral schrijvers roeren zich de laatste tijd dan ook weer erg, met als insteek, kort door de bocht: ‘Spotify moet meer aan songwriters gaan betalen’. Hoewel ik het daar in de kern mee eens ben, denk ik dat dat, zo geformuleerd, geen haalbare kaart is. Naar mijn mening moet de verdeling van de streaminginkomsten volledig op de schop, waarbij transparantie, draagvlak en toekomstgerichtheid de uitgangspunten moeten zijn. Inderdaad, ik kies voor de moeilijke weg. Omdat het de enige bestendige weg is.

Mede dankzij het succes van streamingdiensten en andere nieuwe platforms, zoals TikTok, zijn muziekcatalogi een interessante belegging geworden. De inkomsten per stream van één liedje zijn weliswaar laag, maar bij een complete catalogus gaat op zeker moment de wet van de grote getallen gelden. Stel, je bent een songwriter op leeftijd met een groot, succesvol oeuvre. Daarmee heb je in de gouden tijden (vóór Napster, zeg maar) waarschijnlijk al goed geld verdiend. Dan is dit het moment om de rechten op je werken in één klap te verkopen, en zo (nogmaals) een klapper te maken. Dat is precies wat momenteel gebeurt.

Ruim zeven maanden na de aankondiging heeft Universal Music Group op dinsdag 21 september zijn beursgang gemaakt op Euronext Amsterdam. Moederbedrijf Vivendi verkocht hierbij 60% van haar aandelen in de muziekmaatschappij; het behoudt 10%, terwijl 20% al in handen was gekomen van een consortium rondom het Chinese technologiebedrijf Tencent en 10% recentelijk werd verkocht aan investeerder Pershing Square Holdings. Die beursgang is een belangrijk moment. Universal is immers ’s werelds grootste muziekbedrijf, dus de waardering van dit bedrijf zegt iets over het vertrouwen van beleggers in de hele muziekindustrie.

De afgelopen maanden hebben de majors de inkoopprijzen van vinyl enorm verhoogd en de independents doen momenteel hetzelfde. Zowel nieuwe als oudere titels – ook van lokale artiesten! - zijn tot wel 160% in prijs gestegen. Aan de winkeliers, als eindverkopers, de taak dit aan de consument uit te leggen. Maar dit is niet meer uit te leggen, en wij kunnen en willen dat ook niet meer.

ESNS 2021 zit erop. De organisatie heeft in no-time een compleet digitale editie uit de grond gestampt en dat alleen al verdient respect. Dat het - in elk geval op de momenten dat ik erbij was, en dat was zeer regelmatig - technisch allemaal goed verlopen is, verdient daar bovenop een groot compliment. Als dit ESNS 2.0 was, dan kijk ik al uit naar ESNS 3.0. Overigens ben ik er volgend jaar, als het weer kan, live bij. Hopelijk velen van jullie ook!

Vandaag is het precies 10 jaar geleden dat Spotify in Nederland gelanceerd werd. Ik riep toen al enkele jaren in mijn vakbladcolumns dat abonnementmodellen in mijn optiek weleens de toekomst van de entertainmentbranche zouden kunnen zijn, dus toen op dat vlak serieuze stappen gezet gingen worden, omarmde ik gretig de uitdrukking ‘put your money where your mouth is’. Die 10 euro per maand, die sindsdien een eenheidsprijs geworden is voor dit soort diensten, was voor mij een no-brainer.

De noodlottige brand in het Amsterdamse muziekcentrum Melody Line, afgelopen zaterdag, heeft vele muzikanten gedupeerd. Zij zagen hun oefenruimten en instrumenten aan de vlammen ten prooi vallen. Om niet ook hun toekomst in rook te laten opgaan, heeft Q-Factory besloten een helpende hand toe te steken. Gedupeerden van de brand, waaronder bands, solisten, een dansschool, vocal coaches en een dj-school, krijgen onderdak aangeboden bij Q-Factory.

Met veel tromgeroffel (maar weinig werkelijk interessante achtergrondinformatie) werd gisteren Tidal gelanceerd. Dit is de nieuwe naam van de door Jay Z overgenomen Zweedse high-end streamingdienst Aspiro. Uiteraard werd ook deze persconferentie live gestreamd. Tijdens de bijeenkomst tekenden 15 van de grootste artiesten een beetje potsierlijk een soort petitie. Of was het een oorlogsverklaring? Zeker is, dat de verzamelde megasterren met deze dienst beter af zijn. Maar of dat ook geldt voor het enorme leger aan niet-megasterren of, ook niet onbelangrijk voor toekomstig succes, voor de consument, staat allerminst vast.

De grote muzieklabels zijn van gedachten veranderd: gratis muziek, ook legaal, moet worden uitgebannen. Daarbij wordt gratis muziek gebruikt als synoniem voor muziek die de rechthebbenden geen geld oplevert. Dat is natuurlijk onzin, want er staan reclame-inkomsten tegenover. Maar uitgerekend Apple werpt zich nu op als redder van de muziekindustrie. Het spiegelt de branche voor dat consumenten dankzij de abonneedienst die het gaat lanceren – zonder gratis lokmodel – weer graag zullen gaan betalen voor muziek. Slim van Apple om de labels zo naar de mond te praten, want het heeft hun steun keihard nodig om een killer app te ontwikkelen.

Onlangs werd ik gebeld door Radio 6 om iets te vertellen over de doorstart van Free Record Shop. In dat interview stelde ik dat de drukte in de winkels vanwege de 50% kortingsactie aangeeft, dat mensen nog wel fysiek product willen kopen, mits de prijs flink wordt verlaagd. Die stelling zal ik wat toelichten.

Onlangs werd ik gebeld door Radio 6 om iets te vertellen over de doorstart van Free Record Shop. In dat interview stelde ik dat de drukte in de winkels vanwege de 50% kortingsactie aangeeft, dat mensen nog wel fysiek product willen kopen, mits de prijs flink wordt verlaagd. Die stelling zal ik wat toelichten.

Na het faillissement van Free Record Shop, eind mei, zou de keten in juli een doorstart maken. Vlak voor de officiële bekendmaking van de plannen werd mij in Eerst Jaap, de ochtendshow van Radio 6, gevraagd naar mijn verwachtingen. Dit mondde uit in een bespiegeling op de markt voor fysieke dragers en een suggestie om daar nieuw leven in te blazen.

Eind vorig jaar werd al opgemerkt dat Spotify was gestopt met het aanbieden van downloads, maar pas afgelopen week werd het ‘nieuws’ echt opgepikt. De reacties zijn tot nu toe nogal lauw, maar ik vind het (op dit moment) een onbegrijpelijke stap en ben er - als grootgebruiker van die optie - eerlijk gezegd ook gewoon erg pissig over.