Nadat hij op 1 april jl. gestopt was als ceo van Bertus Distributie, nam Jan van Ditmarsch op vrijdag 9 juni officieel afscheid. Drie maanden geleden kondigde hij zijn vertrek aan. Het feestje voor ‘Mister Bertus’ vond onder ideale weersomstandigheden plaats rondom het hoofdkantoor in Capelle a/d IJssel. Daar stonden diverse foodtrucks waar de naar schatting 150 à 200 binnen- en buitenlandse genodigden zich tegoed konden doen aan een hapje en, uiteraard, een drankje.

Rekening houdend met het feit dan Jan niet graag in het middelpunt van de belangstelling staat, was het aantal officiële handelingen tot één beperkt; het cadeaumoment. John Burgers, VP commercial affairs bij Bertus Distributie (links op de hoofdfoto), overhandigde de vertrekkend voorman een speciaal voor hem samengestelde LP. De titel daarvan, From Pirate To Pioneer, is op meerdere manieren toepasselijk en slaat zowel op Van Ditmarsch persoonlijk als op zijn bedrijf. Hij refereert enerzijds aan het feit dat Jan als kind gegrepen werd door de magie van de zeezenders. De plaat bevat dan ook een selectie van Nederpopklassiekers uit die tijd, afgewisseld met Veronica-jingles uit dezelfde periode en TROS-jingles uit de jaren ’80, toen Van Ditmarsch zelf radiomaker was. Maar de albumtitel verwijst ook naar Bertus. Burgers legde uit dat het bedrijf zich in het begin, als groothandel, vooral bezighield met parallelle import en export en daarmee een ‘pain in the ass’ van de grote muziekmaatschappijen was. Uiteindelijk ging Bertus als distributeur echter de verspreiding van de producten verzorgen voor diezelfde majors. De aanvankelijke haat-liefdeverhouding is dus omgeslagen naar dat laatste, mede doordat perserij Record Industry, onderdeel van Artone (voorheen Bertus Holding) blijft investeren in uitbreiding van de productiecapaciteit voor vinyl.
Zoals het een ‘zwaargewicht’ als Van Ditmarsch betaamt, is de LP op 180-grams (blauw) vinyl geperst, op het Music On Vinyl-label uiteraard, en in een beperkte oplage van 400 stuks. Een hitnotering zit er dus niet in, maar een status als collector’s item wel. Voor alle bezoekers van het afscheid lag een individueel genummerd exemplaar klaar.

Tom Willinck, director V2 Records Benelux, haalde vervolgens aan dat binnen Bertus een gestaffelde beloningsstructuur bestaat voor mensen die langer in dienst zijn. Jan neemt na 44 jaar afscheid en haalt daarmee dus net niet de staffel van 45 jaar. Maar, zo vertelde Willinck, men heeft de hand over het hart gestreken. En dus kon hij nog een tweede cadeau overhandigen: een Miniot-designplatenspeler. Bijzonder vanwege zijn verticale opstelling en in dit geval nog unieker, omdat van deze White Edition slechts 10 exemplaren geproduceerd zijn.

Tijdens het afscheid werd ook een avondvullende popquiz gespeeld, waarbij een team van Warner Music-veteranen en ikzelf de tweede prijs binnensleepte. Op slechts 1 punt afstand van de winnaars. Close, but no cigar…

Persoonlijke noot
Ik leerde Jan kennen zodra ik in de entertainmentbranche kwam werken. In 1995 eerst bij CD-club Music Plus en daarna in 1997 bij winkelketen Music Shop. Bertus was een belangrijke leverancier van die bedrijven, maar ik vond het vooral magisch om kennis te maken met de Jan van Ditmarsch die in de CD-Show van de TROS eindjaren ’80 elke donderdagavond met naam en toenaam genoemd werd als samensteller van het releaseoverzicht van nieuwe CD’s. Als grote liefhebbers van muziek, radio en jingles konden we het al snel goed vinden.

In 2000 ging ik werken bij vakblad Muziek en Beeld en veranderde mijn rol van afnemer in die van journalist. Persoonlijke belangstelling werd aangevuld met zakelijke interesse. Ik maakte al snel een uitgebreid artikel over distributeurs en groothandels en vond uiteraard dat Bertus daarin moest figureren. Maar dat vond Jan helemaal niet. Het bleef toen bij een quote van één zin. Het zou nog tweeënhalf jaar duren voordat ik hem ervan overtuigd had dat het goed zou zijn voor Bertus als ik hem kon interviewen. Wij waren immers een serieus vakblad, geen roddelrubriek. Uiteindelijk stemde hij in, onder voorwaarde dat hij de tekst vóór publicatie mocht lezen. Dat mocht, en deze eerste samenwerking leverde een, vind ikzelf nog altijd, heel relevant artikel op. Belangrijker nog: het ijs was gebroken en ik had Jan zijn vertrouwen gewonnen. Zozeer zelfs, dat hij sindsdien voor grotere stukken alleen mij te woord wilde staan. Dat was weer een beetje overdreven veel eer…

Vertrouwen is altijd de basis geweest voor onze samenwerking. Jan was bereid me alles (nou ja… veel) te vertellen, maar gaf duidelijk en stellig aan wat wel en niet voor publicatie bestemd was. Ik was het niet altijd met zijn voorselectie eens. Als ik goede argumenten had, kreeg ik hem mee. Zo niet, dan bleef de informatie natuurlijk waardevol om situaties te kunnen begrijpen. Daar zat ook een stuk gunning bij, wat ik altijd erg gewaardeerd heb.

Ik wens Jan alle goeds voor de toekomst. Vooral bij het uitoefenen van zijn hobby’s, die hij hier niet vermeld zou willen zien. “Laten we het zakelijk houden!”. Overigens is zijn vertrek een afscheid met een open eind. Van Ditmarsch heeft het stokje weliswaar overgedragen aan Jan Willem Kaasschieter, maar blijft voorlopig als adviseur aan ‘zijn’ Bertus verbonden en in die hoedanigheid betrokken bij verschillende projecten, waaronder Music On Vinyl en Music On CD.

Hieronder een overzicht van mijn langere interviews met Jan door de jaren heen. Die geven een mooi beeld van de ontwikkeling van Bertus in deze eeuw (via deze link krijg je een nog completer beeld). Als iemand die het liefst op de achtergrond blijft, wil hij het waarschijnlijk niet horen, maar deze stukken behoren tot de meest gelezen artikelen op deze site. Terecht, want Bertus blijft – naast belangrijk – ook een heel interessant bedrijf.

Foto’s: Werner Schlosser
Foto medailles: John Burgers
Tekening Jan van Ditmarsch: Sly Masmeijer

Vorig artikelPaul Solleveld viert 40 jaar PS & The Footnotes
Volgend artikelNieuwe frequentieverdeling: oude wijn in oude zakken