Toen Paul Solleveld op 1 januari 2019 vervroegd met pensioen ging, had hij – vooral als NVPI-directeur – ruimschoots zijn voetsporen verdiend in de muziekindustrie. Daarin was hij op dat moment 37 jaar werkzaam geweest, en nog altijd is hij algemeen secretaris bij Federatie Auteursrechtbelangen. Zijn carrière als praktiserend muzikant (zanger, gitarist en componist) begon echter al eerder, al bleef dat slechts een voetnoot in de Nederpopgeschiedenis. Onterecht, bleek vanmiddag tijdens het jubileumconcert in De Meester in Zoeterwoude, waarbij hij met zijn bandleden terug- én vooruitblikte.
Omdat zowel de muzikanten als hun publiek alweer een beetje op leeftijd beginnen te raken, bestond het optreden uit twee delen met een pauze. Het eerste deel stond in het teken van Sollevelds eerste groepen The Mixed Up Band, Dan Ditmaar & De Dokter en PS & The Footnotes, allemaal uit Leiden. Die traden op in de oorspronkelijke bezetting, waarbij ook gitarist Hans Stoop en drummer Erik Borst het podium beklommen. Na de break stond daar zijn huidige band The PS Project, die naast Solleveld bestaat uit toetsenist Arnoud van Buuren en bassist Jan Kortman (de kern van PS & The Footnotes). Zij speelden, versterkt door Matthieu Brandt (snaarinstrumenten) en Ivar de Graaf (drums, percussie en snaarinstrumenten) zowel stukken van hun eerste album Too Many Dreams For A Lifetime (2015) als hun nog te verschijnen plaat A Matter Of Time.
Al eindjaren ’70 maakte Solleveld deel uit van The Mixed Up Band. Hun eerste (op een verzamelplaat met Leidse bands verschenen) nummer Every End Is A Beginning vormde het begin van dit optreden, gevolgd door Back Again uit de tijd tussen het duo Dan Ditmaar & De Dokter en PS & The Footnotes. Van die laatsten werd daarna de B-kant Love At Second Sight gespeeld. Deze band werd in 1982 opgericht. Nadat het jubileumconcert in 2022 niet kon doorgaan, werd dat vanmiddag dubbel en dwars ingehaald. De gespeelde nummers verraadden invloeden van onder meer Jackson Browne, Tom Petty en The Police.
Overigens nam Solleveld al vroeg in zijn carrière in Londen vier nummers op met Manfred Mann, die nooit officieel zijn uitgebracht. Een daarvan was een cover van Some Guys Have All The Luck, tot dan toe vooral bekend in de versie van The Persuaders. Solleveld stond volgens velen op het punt een hit te scoren, maar vlak voor de geplande release werd het nummer ook uitgebracht in een uitvoering van Rod Stewart. Toen Solleveld zijn cover later alsnog wilde uitbrengen, deed Robert Palmer hetzelfde. Some guys have all the luck, others don’t…
Aan het eind van de eerste set werd met Jenny (een PS & The Footnotes-track die uiteindelijk op het eerste PS Project-album verscheen) en Straight Through The Heart al een voorschot genomen op het repertoire van na de pauze.
Het optreden na de onderbreking bestond voor de helft uit nummers van het eerste album van The PS Project en voor de andere helft uit de gloednieuwe tracks The Songs I Wrote, Rehearsal Dinner For Divorce, Brighter Star, Why Would Love, End Of Fall, How You Broke My Heart en Lessons Learned. Sommige van die nummers schreef Solleveld met een andere band in het achterhoofd, maar zullen later dit jaar ook op de CD A Matter Of Time van The PS Project verschijnen. Afgaand op de gespeelde songs wordt dat een melancholiek, door countryrock beïnvloed album. Als een-na-laatste nummer werd Final Love Song van PS & The Footnotes ingezet. Dat mag je gerust Sollevelds ‘claim to fame’ noemen. Frits Spits bombardeerde het nummer tot Steunplaat, optredens in TopPop, Countdown Café en Los Vast Live volgden, en het werd een bescheiden hit in Nederland. Veel groter, bleek pas later, was het succes Griekenland en Libanon. In die landen verscheen de single op verzamelalbums met grote internationale artiesten, maar daar heeft de band nooit royalty’s van gezien. Beluister de liveversie van Final Love Song hieronder. De saxsolo van wijlen Gerbrand Westveen werd hierbij gloedvol gespeeld door de talentvolle Fenna V(olmer), die de band overigens pas eerder die zondagmiddag, tijdens de soundcheck, voor het eerst had ontmoet.
Het officieuze eind van dit jubileumconcert bestond uit een medley van Blue Moon en Twist And Shout, waarmee ook beginjaren ’80 de optredens steevast werden afgesloten. Als echte slotstuk werd echter de titeltrack gedraaid van het aankomende album A Matter Of Time. Dat nummer had Solleveld in de jaren ’90 al eens opgenomen met de veel te jong overleden Leidse gitarist Stef Oosterloo. Als eerbetoon aan hem heeft The PS Project de song opnieuw opgenomen. De oorspronkelijke gitaarsolo, die nog op een cassettebandje bewaard was, is aan die nieuwe sessie toegevoegd.
Het publiek van dit bijzondere concert bestond voornamelijk uit familie, vrienden en (oud-)muzikanten uit de muziekscenes van Leiden, Zoeterwoude en Zoetermeer, die elkaar allemaal kenden. Grote afwezigen waren vertegenwoordigers van de muziekindustrie, hoewel ik niet weet of die wel waren uitgenodigd. Ik spotte alleen Jan van der Plas uit de Katwijkse band Les Zazous, die kwam kijken hoe zijn grootste concurrenten van weleer het er vanaf brachten. En hij zag dat het goed was…
PS: vier van de zes nummers die Paul Solleveld & The Footnotes ooit voor EMI Music opnamen, zijn inmiddels door Universal Music (waarin EMI is opgegaan) op de streamingdiensten gezet.
