Het was de week van de grote getallen wat muziekstreaming betreft. Niet zozeer op het gebied van consumptie (sorry voor de jeukterm), maar van aanbod. Ten eerste werd bekend dat momenteel 100.000 nieuwe tracks per dag(!) worden geüpload naar de streamingplatforms. En ten tweede onthulde een van die digital service providers (oftewel DSP’s), Apple Music, dat hun abonnees inmiddels kunnen kiezen uit ruim 100 miljoen(!) liedjes.
Explosieve groei
Het aantal verse nummers dat elke dag aan het streamingaanbod wordt toegevoegd, stijgt met duizelingwekkende snelheid. Spotify meldde in de eerste helft van 2018 nog dat dagelijks 20.000 nieuwe en catalogustracks aan zijn database werden toegevoegd. In april 2019 was dat al ‘bijna 40.000 stuks’, terwijl dat aantal in februari 2021 al gestegen was tot 60.000 liedjes. Nu, 18 maanden later, is de grens van 100.000 uploads per dag gepasseerd. Dat hebben niet de minsten, Lucian Grainge (ceo en bestuursvoorzitter van Universal Music Group) en Steve Cooper (de vertrekkend ceo van Warner Music Group) onafhankelijk van elkaar gezegd. Aan jou als artiest de taak om ervoor te zorgen dat jouw liedje zich onderscheidt van en opvalt tussen dus 99.999 andere. Per dag dus. Voor de gemiddelde artiest zal het onmogelijk zijn om daar voldoende tijd, geld en energie in te steken. Mogelijk dat daar in de toekomst de voornaamste rol ligt van de muzieklabels. Cynisch eigenlijk (en ergens ook wel weer slim): breng zoveel mogelijk muziek op de markt, zodat de kans van slagen zo laag mogelijk wordt, waardoor artiesten bijna wel bij jou moeten aankloppen om die kleine kans dan in elk geval te maximaliseren.
Speld in een hooiberg
Je kunt je afvragen of je de gemiddelde muziekliefhebber een plezier doet met zo’n groot aanbod. Gaat die in die enorme berg muziek nog vinden wat hij of zij zoekt? Als hij überhaupt weer waar hij naar op zoek is… Laat duidelijk zijn: voor mij als übermuzieknerd kan de snoepwinkel niet groot genoeg zijn. Maar ook ik ervaar de keerzijde. Deze nerd is namelijk ook missionaris, en houdt een eigen openbare playlst met ‘de beste nieuwe muziek’ bij(*). Gemiddeld voeg ik wekelijks 20 à 25 nummers toe. Een zeer scherpe selectie om het behapbaar te houden. Zuiver subjectieve keuzes natuurlijk, maar wel onafhankelijk en zonder de hitlijsten in het achterhoofd. Gewoon ‘de beste nieuwe muziek’, zonder pretenties. Het aantal toevoegingen houd ik op die 20 à 25 stuks, maar daarbij beluister ik elke week wel steeds meer nummers. Nogmaals: voor mij absoluut geen straf, maar kun je het van ‘gewone’ mensen wel vragen? Zeker als die op dezelfde platforms ook al verleid worden met podcasts en straks luisterboeken? En kijkend naar een hoger belang: verwatert dit alles de waarde van muziek niet enorm? De vraag stellen, is hem beantwoorden…
100 miljoen nummers
In diezelfde week maakte Rachel Newman (global head of editorial bij Apple) bekend dat Apple Music, dat in 2003 als iTunes Music Store gelanceerd werd met 200.000 tracks, inmiddels 100 miljoen liedjes aanbiedt. Beduidend meer dus dan het toch al enorme arsenaal van Spotify, dat 80 miljoen nummers groot is (hoewel me de kans groter lijkt dat Spotify ook al op dat aantal zit, maar het nog niet gemeld heeft). Toch rijst hier dezelfde vraag. Hoe ga je in die 100 miljoen nummers in hemelsnaam je weg vinden? Natuurlijk, curatie is een mooi ding, maar bij streaming playlists bestaat inmiddels hetzelfde probleem als bij radio-playlists: een zeer strikt toelatingsbeleid. En dat wordt relatief gezien alleen maar erger naarmate er meer muziek beschikbaar komt (wat dus precies de trend is).
Op jacht naar de schat
Het eind is echter nog lang niet in zicht. Niet alleen het aantal nieuwe nummers dat uitkomt, blijft toenemen. Ook worden nog altijd veel catalogustracks toegevoegd. Maar ondanks die database van 100 miljoen missen nog talloze (oude) nummers op de streamingdiensten. Opnieuw een voorbeeldje uit eigen doos: ik draag wekelijks een liedje bij aan de Facebook-pagina Hidden Treasures 2.0. Daar geldt maar één spelregel: de track mag niet op Spotify staan. En vervolgens duiken we de geschiedenisboeken in om het verhaal bij dat nummer en die artiest te achterhalen. Het is, zeker met het enorme aanbod in het achterhoofd, bijna ongelofelijk met hoeveel gemak we die pagina elke week weer weten aan te vullen. Je vindt er inmiddels bijna 300 posts. Het goede nieuws is echter: door het steeds uitdijende streamingaanbod zijn sommige daarvan ondertussen achterhaald (maar niet minder leuk om te lezen 😉).
Tegenbeweging
De luisteraars overvoeren met input, hoe kwalitatief hoogwaardig ook, kan zich ook tegen de aanbieders keren. Dit artikel van The Guardian haalt mensen aan voor wie het luisteren naar gecureerde playlisten voelde als ‘muziekgebruik’ in plaats van ‘muziekbeleving’. Zij haakten daardoor af van streaming en gingen weer vertrouwen op hun in de loop der jaren aangelegde eigen verzameling MP3’s, CD’s, LP’s, enz. Je zult altijd mensen houden die graag bewust en actief met muziek bezig willen, en die zelf de ideale playlist voor hun feestje willen samenstellen. Dat kost meer tijd, maar geeft ook meer voldoening. Ik heb zelfs mensen in mijn vriendenkring die met behulp van wat software en een VPN-server hun eigen stream hebben draaien. En als ik dan met een schuin oog kijk naar mijn 7.000 CD’s, waarvan veel nog niet op de streamingdiensten staat, dan zou dat zo maar eens mijn volgende megaprojectje kunnen worden…
(*) Tipje mijnerzijds: open die link liefst in de Spotify-app op je laptop, zodat je kunt sorteren op ‘datum toegevoegd’. Dan staan de nieuwste nummers altijd bovenaan.
Afbeelding: Shutterstock
