“Gaat u nog naar een concert vanavond?”, vroeg het meisje van het restaurant aan de ArenAboulevard belangstellend. “Ja, naar Dua Lipa“, zeiden wij. “Goh, wat leuk dat ú daarheen gaat”, antwoordde ze, met de nadruk op ‘u’. Ze voegde er nog net niet ‘op uw leeftijd’ aan toe.
Inderdaad, vanavond stond Dua voor haar eerste van twee uitverkochte concerten in de Ziggo Dome. En ondanks mijn leeftijd kan ik je zeggen dat het ‘vet gaaf’ was. Of woorden van die strekking. Een megapopshow waar niet op bespaard was. Het moet geweldig zijn als je als artiest kunt zeggen: ik wil een gigantische bewegende rode kreeft op het podium, en dat dat dan gebeurt. Ik zag Dua eerder op Eurosonic Noorderslag (2015), in Paradiso Amsterdam (2016), op Lowlands (2016) en in haar corona-proof livestream (2020). Prachtig haar elke keer weer reuzenstappen te zien zetten.
Laat ik het ook maar eerlijk zeggen: als je bij een concert van Dua Lipa bent, wil je niet op de achterste rij staan. Nou, dat stonden we niet. We hadden fan-tas-tische plekken, in een vak waarin de halve muziekindustrie een reünie vierde. Ik ben blij dat ik vorige maand ook bij de Edison Pop was, daardoor was de massa mensen iets minder overweldigend.
De show was dat wel. Uiteraard veel visueel spektakel (waarover geen klachten), maar niet om te verhullen dat er geen liedjes waren. Het concert was een aaneenschakeling van hits, gespeeld door een geweldige band en loepzuiver live gezongen. Dua heeft na twee albums meer vermeldingen in het Hitdossier dan de meeste artiesten aan het eind van hun carrière. Voor haar tweede cd Future Nostalgia kreeg ze na afloop van het concert een dubbel platina-award, vanwege de verkoop van 80.000 fysieke exemplaren en 220 miljoen streams. In Nederland!
PS: iemand had haar blijkbaar wat Nederlands geleerd, getuige de volzinnen “Amsterdam godverdomme, ik ben zo blij, we gaan helemaal naar de klote!” Hilarisch los moment in een show die verder van een bijna militaire strakheid was. Topavond gehad!
En niet te vergeten: Griff als voorprogramma van Dua Lipa, wát een schot in de roos! Steengoeie liedjes, even strak gespeeld als de hoofdact, met een waanzinnige stem en oprecht enthousiasme. ‘One to watch’, zoals ze dat noemen…
Foto’s: Werner Schlosser
