ESNS 2021 zit erop. De organisatie heeft in no-time een compleet digitale editie uit de grond gestampt en dat alleen al verdient respect. Dat het – in elk geval op de momenten dat ik erbij was, en dat was zeer regelmatig – technisch allemaal goed verlopen is, verdient daar bovenop een groot compliment.
Natuurlijk hoop ik volgend jaar weer naar Groningen te kunnen afreizen, want die fysieke aanwezigheid is niet te evenaren. Zeker niet voor de intermenselijke contacten buiten de panels en showcases om. Toch is ook voor de constructie van dit jaar veel te zeggen. Ik had meer focus tijdens de panels, die ik ook beter kon verstaan, en ook de bandsessies van een kwartier, handzaam op één locatie (de computer), hadden hun voordelen.
Voor komende jaren kan ik me een hybride model voorstellen, waarbij mensen er voor bedrag X ‘live’ bij kunnen zijn (met alle voordelen van dien), en voor bedrag Y (beperktere) online toegang hebben. Het registreren en ook on demand aanbieden van alle panels zou in elk geval een blijvertje moeten zijn, vind ik.
Voor het festivalgedeelte zou hetzelfde kunnen gelden: wil je de volledige concerten live zien (en vind je het prima je daarvoor van venue naar venue te verplaatsen), dan betaal je X, en voor bedrag Y (of misschien wel gratis) kun je een kwartiertje van elke showcase online zien. Wel voorafgegaan door een advertentietje, uiteraard ;-). Dat zou voor extra publiek kunnen zorgen en daardoor van ESNS een nog waardevoller showcase-evenement kunnen maken.
Kortom: als dit ESNS 2.0 was, dan kijk ik al uit naar ESNS 3.0. Overigens ben ik er volgend jaar, als het weer kan, live bij. Hopelijk velen van jullie ook!
