In een wereld waarin entertainment vooral digitaal geconsumeerd en gedeeld wordt, hoef je niet meer aan te komen met releasedata die per continent of zelfs land verschillen. Los van het feit dat het idee om te komen tot één wereldwijde releasedag rijkelijk laat (hoog) op de agenda kwam, staan de neuzen ook nog eens een andere kant op.
Dat releases op andere dagen in de week (of zelfs met tussenpozen van maanden) uitkomen, is niets nieuws. Ook de prijsverschillen tussen verschillende territoria zijn een bekend fenomeen, en al jaren een doorn in het oog van retail en industrie. Niet zelden leidde dat tot grootschalige importen, en lag product niet alleen eerder in de winkels, maar ook goedkoper dan het lokale verkoopkantoor het kon aanbieden. Een mes in de rug, daar schijnbaar argeloos geplaatst door buitenlandse zusterbedrijven, die de extra omzet maar wat graag in hun zak staken.
Nu deed fysiek product er nog enige tijd over om van aanbieder naar afnemer te komen. Maar in dit digitale tijdperk is een druk op de knop letterlijk genoeg om in no-time tienduizenden kilometers af te leggen. En aanbieder en afnemer zijn niet langer industrie en retail, maar consumenten onderling. Hoe groter het gat tussen de releasedata, des te meer tijd om het product te kopiëren (vroeger fysiek, tegenwoordig digitaal) en verspreiden. En des te meer omzet de entertainmentbranche dus misloopt.
De gevolgen van deze ontwikkeling zijn nu, 15 jaar na Napster, in volle omvang duidelijk. Het water staat inmiddels dusdanig aan de lippen, dat eindelijk veranderingen plaatsvinden. Vooral aan industriekant zijn de afgelopen jaren al forse stappen gezet. Veel retailers komen vooralsnog niet veel verder dan het plaatsen van een koffieautomaat en denken daarmee de stap naar beleveniswinkel gezet te hebben. Maar goed, dat zijn vaak kleine bedrijven of ketens van geringe omvang. Dan is investeren, zeker in een krimpende markt, niet makkelijk. Alleen verdwijnt op die manier helaas ook hun bestaansrecht…
Door alle ontwikkelingen werd ook het vaststellen van een wereldwijde releasedag een steeds belangrijker thema. In Nederland worden nieuwe titels op vrijdag uitgebracht, in Groot-Brittannië op maandag en in de Verenigde Staten op dinsdag. Onhandig en piraterijgevoelig. Hoewel er aanvankelijk consensus leek dat vrijdag de dag zou worden, gooien Engelse winkeliers, verenigd in de Entertainment Retailers Association (ERA) nu hun collectieve kont tegen de spreekwoordelijke krib. Daar worden allerlei argumenten voor aangevoerd, maar om een lang verhaal kort (door de bocht) te houden: het is allemaal onzin.
Wat hier gebeurt is een klassieke fout: die winkeliers redeneren vanuit zichzelf in plaats van de consument. ‘Wij willen niet…’, ‘Ja maar dan moeten wij…’, ‘Voor ons zou dat dus een verandering inhouden op het gebied van…’, ‘Hierdoor ontstaan voor ons problemen met…’.
Je zou denken dat de industrie in de drivers’ seat zit. Zij bepalen immers wanneer zij hun producten uitbrengen, niemand anders. Maar ook in die hoek zijn de rijen niet gesloten. De cijfers liegen echter niet: fysiek product is nog altijd goed voor bijna de helft van de totale omzet en dus heeft de industrie nog een groot belang bij goede banden met winkeliers.
Zit retail dan in die drivers’ seat? Nee, ook niet. Er is in de 21ste eeuw maar één groep die de koers bepaalt, en dat is de consument. Dus waarom is zijn belang dan niet leidend in deze discussie?
Voor de consument die nog winkelt, zijn vrijdag, zaterdag en zondag winkeldagen. Waarom dan niet zorgen dat hij op die dagen in aanraking komt met nieuwe entertainmenttitels? Het is een illusie om te denken dat de hedendaagse consument daar op maandag of dinsdag nog speciaal de deur voor uitgaat. Sowieso hebben mensen in het weekend de meeste tijd om van muziek, een film of game te genieten.
‘Releasen’ betekent letterlijk ‘loslaten’. Laat retail en industrie hun oude structuren en gewoonten ook eens loslaten en gezamenlijk kiezen voor de optie die de consument het beste uitkomt. En laat ze daar vooral niet te lang mee wachten…
