Als muziekliefhebber ben ik vaak bij concerten. Recensenten uiteraard ook. Maar hoe vaak komt het niet voor dat ik, als ik het verslag teruglees, denk dat de journalist bij een heel ander optreden geweest is dan ik? Ik ben ervan overtuigd dat de instelling waarmee je naar een concert gaat, heel erg bepaalt hoe het verslag wordt. Én de mate waarin de recensent in staat is in de huid te kruipen van band en publiek. Want dat zijn in de muziek feitelijk de enige partijen (en dus meningen) die ertoe doen.
Ik loop al een tijd rond met het idee hier eens een stuk over te schrijven en heb dit onderwerp met enkele journalisten ook al eens aangekaart. Maar onlinediscussie over dit soort zaken werkt niet, vind ik, zeker niet als dat in soundbites van 140 tekens moet. Daarom dit artikel. Hopelijk kan dat een aanzet zijn tot verdere discussie, en wellicht verbetering.
Ik zag dat Bram de Wijs van Only Seven Left ook zijn mening over dit onderwerp heeft verwoord, en dan met name gericht op 3VOOR12, n.a.v. hun Pinkpopverslaggeving.
Eerlijk gezegd was het ook bij mij afgelopen weekend, tijdens Pinkpop, dat mijn eerdere gedachte over een uitgebreider stuk weer door mijn hoofd schoot. Maar het was slechts de trigger. Daarom zijn mijn gedachten over recensies en (sommige) recensenten hieronder in algemene bewoordingen gegoten. Mijn mening geldt dan ook niet alleen voor concert-, maar ook voor albumbesprekingen.
Gelijk maar een knuppeltje in het hoenderhok: ik heb de indruk dat een aantal recensenten hun schrijfsels alleen maar gebruikt om hun geweldige muzieksmaak te etaleren. Wat daarbij vaak jammer is, is dat dit niet (alleen) gebeurt via vurige stukken over door hen bejubelde artiesten, maar ook door het neersabelen van muziek en optredens van artiesten die niet aansluiten bij hun elitaire smaak. Ze lijken zelfs een voorkeur te hebben voor artiesten uit die laatste categorie.
Dat steken ze ook niet onder stoelen of banken hoor. Regelmatig lees ik tweets van journalisten die die avond naar ‘het zoveelste kutbandje’ moeten gaan kijken, of dat ze weer zo geen zin hebben in het festival waar ze naartoe op weg zijn. Het lijkt wel omgekeerde type casting. Maar blijf dan thuis! Begin in ieder geval niet al vooringenomen aan je klus, want dan weet je de uitkomst al.
Met vooringenomenheid doel ik overigens niet op voorbereiding. Natuurlijk lees je je in in de artiest die je gaat bekijken (toch zeker?), zodat je de muziek in de juiste context kunt bespreken. Maar uiteindelijk doe je verslag van één specifiek product: een album of concert. En echt: een artiest die net drie (voor jou, of zelfs voor het publiek) hele slechte albums heeft gemaakt, kan plotseling met een verzameling topsongs komen. En een band waar voorheen nog van alles niet aan klopte, kan opeens de ‘juiste’ koers gevonden hebben. Sterker nog: een artiest waarvan je je op voorhand kon afvragen wat die op een festival kwam doen, kan het als openingsact uitstekend doen. Naar mijn idee moet het verslag daar dan over gaan, uiteraard voorzien van kanttekeningen en nuances vanuit de context.
Ik vind dat je een product moet bespreken vanuit de artiest en – vooral – de doelgroep. Eerlijk gezegd interesseert de mening van de journalist me helemaal niet. Ik laat mijn mening niet graag aanpraten, maar vorm die liever zelf.
Mijn oproep is: ga ertussen staan. Niet alleen figuurlijk, ook letterlijk. Verdiep je in de doelgroep en ga er tijdens het concert middenin staan. Wat mij interesseert, is: hoe reageert het publiek? Dat zijn de mensen waar het om gaat. Ook voor de recensent. Ik ben geen groot Go Back To The Zoo-fan, maar heb respect voor wat ze (in korte tijd) bereikt hebben en constateerde gisteren persoonlijk dat het publiek tot ver voorbij de geluidstoren reageerde. Wie zou ik dan zijn om dat af te fakkelen? Prima optreden!
Zoals voor iedereen zou moeten gelden, vind ik dat een recensent zijn werk met plezier moet doen. Hij moet niet alleen van muziek houden, hij moet ook van de specifieke muziek houden die hij beoordeelt. Niet per se van die specifieke band, maar wel van de stroming waarin die zich beweegt.
Ik weet niet hoe het zit met de schrijfkunsten en ambities van de 3FM-dj’s, maar vroeg me afgelopen weekend af: waarom verzorgen zij niet (een deel van) de recensies? Zij staan dichterbij de Pinkpopdoelgroep dan de mensen van VPRO’s 3VOOR12. Die moeten uiteraard straks weer volop worden losgelaten op Lowlands.
Afrondend, en weer in de algemene modus: 100% objectiviteit bestaat natuurlijk niet, maar om nu willens en wetens subjectief een recensie in te gaan, vind ik unfair. Voor de artiest, en uiteindelijk ook voor het publiek.
Mee eens. Ik kan nog zo’n schijthekel hebben aan hip hop, maar toch een artikel schrijven over waarom de rest van het publiek het wél mooi vindt. Misschien is het ook wel mijn fout dat ik mijn recensies mijn eigen mening niet fel genoeg naar voren laat komen.
Mee eens, ik schrijf muziekrecensies en pinkpopverslaggeving voor Digitallife.nl en probeer daar niet teveel mijn eigen smaak te etaleren, want daar gaat het niet om. Ik probeer in de huid van het publiek te kruipen en na te denken om welke reden zij het album/optreden wel dan niet goed zouden vinden. Voor de echte muziekliefhebber (de elitaire muzieksmaak zoals jij het noemt) zullen veel dingen al uitgekauwd zijn, maar mensen die net komen kijken zijn veel sneller verrast. Mijn pinkpopverslaggeving is dan ook geschreven vanuit het perspectief van iemand die er niet elk jaar komt en ook niet de hardcore ‘kunst’ van het oude pinkpop mist, waarbij er nog eieren naar Anouk werden gegooid.
Ook mee eens! Vanuit de kant van de band bekeken is de recensie vaak een punt van verwarring. Doordat recensenten naar verschillende acts gaan kijken om daar vervolgens hun pen op los te laten,komt het natuurlijk veel voor dat je als recensent bij bands terecht komt die muziek maken waar je zelf niet meteen wat mee hebt. Een slechte of zure recensie is dan voor een band vaak onbegrijpelijk omdat ze niet de indruk hadden dat ze ‘doorsnee’, ‘saai’, ‘verveeld’ of ‘intens slaapverwekkend’ hebben staan zijn, anderhalf uur lang.Ook het kapsel van de zanger of de broek van gitarist zijn van geen enkel belang.Een goeie recensie is hartstikke leuk maar wetende dat die waarschijnlijk met dezelfde vooringenomenheid geschreven is , maakt het verhaal een stuk minder de moeite waard omdat een objectieve mening of weergave van feiten niet aan de orde lijkt te zijn. Een band kan zo dus niet serieus waarde hechten aan zo’n stuk en toch worden ook de recensenten graag serieus genomen in hun vak,lijkt me. Het belangrijkste wat in mijn ogen de recensenten tegenwoordig doen, is heel snel een scheiding aanbrengen in het muzikale aanbod….of ze sabelen je neer en dan behoor je tot de commerciele meuk, of het is zo heerlijk authentiek en onbegrepen en dan wordt je ingelijfd bij de 3voor12 club. Mensen…alles in de muziek is al eerder gedaan, alle noten en akkoorden zijn al ooit gebruikt, dus helemaal nieuw is niks meer! Het ligt er maar net aan in welke vorm een artiest of band besluit deze ingredienten te gieten en aan het publiek te laten horen en de vorm kan je bevallen of niet, maar een band waar jullie bij gaan recenseren is hoe dan ook voor enkele mensen die moeite waard dus wellicht kan het ook eens vanuit de positieve en de in de vorm geinteresseerde kant bekeken worden?
Vraag je af of 50 duizend bejaarden ook tot voorbij de geluidstoren gereageerd zouden hebben. Vraag je dan nogmaals af of ‘het publiek’ de invalshoek voor goed of slecht moet zijn.
@ Anne en Loes: Bedankt voor jullie reactie!
@Esther: Gooi het er maar uit hoor! 😉
@Paul: Ik gebruikte ‘het publiek’ als synoniem voor ‘de doelgroep’. Dus vind ik nog altijd dat je je – als artiest, en óók als recensent – in (de reactie van) het publiek moet verdiepen. Dat is waar de artiest het voor doet, en dat is dus de maatstaf voor een al dan niet geslaagd album of optreden. Níet wat de recensent ervan vindt. Dat is in dat perspectief behoorlijk irrelevant…
@Paul: Wat een rare invalshoek! 50.000 bejaarden zouden nooit een kaartje voor Pinkpop kopen! Bij elke show van een band komen geinteresseerden van betreffende band kijken (fanbase of nieuwsgierigen)….50.000 Pinkpopbezoekers gaan ook niet uit hun dak bij het Zwanenkoor of een accordeonduo! (tenzij er heel veel drank of drugs in het spel is…)
@Werner Als het feest wordt is het voor het publiek (NB – van het woord ‘doelgroep’ krijg ik kromme tenen) een geslaagd optreden. Helder, maar a. daar heb je geen recensent voor nodig. Je kunt nu al voorspellen dat de volgende 30 Pinkpoppen in dat opzicht louter geslaagde optredens zullen laten zien. En b. betekent het niet dat je dan per definitie een geslaagd optreden of een geslaagd festival hebt. Een recensent kijkt vooral naar wat er muzikaal gebeurd. Elke band, elk genre, heeft een muzikale taal. De recensent beoordeelt of een band die wel of niet goed ‘spreekt’. Als hij/zij zelf die taal niet goed spreekt kan de plank misgeslagen worden. Een goede recensent kent z’n zwaktes en bereidt zich voor. Een manier is om je te verdiepen in de fans. Die kennen de taal. Op die manier speelt het publiek een rol. Hoe meer een band de smaak van de recensent is, hoe beter hij de taal kent. Op die manier speelt smaak van een recensent een rol. Hij of zij kan omgekeerd ook jou wel degelijk helpen je eigen muzikale taal (je favo genre/band) beter te begrijpen (taalfouten maken we allemaal…) of wellicht helpen nieuwe te ontdekken.
De taal van de bands op PP was een bekende. Daar hoefden recensenten niet veel moeite voor te doen. Dat het feest was zal niemand van hen -daar geloof ik heilig in- het publiek misgund hebben. Maar dat staat los van een -in dit geval- overwegend negatieve beoordeling van het gebodene. 50 recensenten can’t be wrong! 😉
@Esther LOL. Maar ook: Stel dat ze er wel waren geweest. Geen feest, slechte band? (en zie het voorgaande)
@Paul: a) niet helemaal. De ‘publieksdynamiek’ kan zich ook op andere manieren uiten. Als door een zwak programma het festival (bij lange na) niet uitverkocht raakt, kunnen de aanwezigen heel enthousiast zijn, maar gaat die jaargang toch als een flop de boeken in. En voor de duidelijkheid: je hoort mij niet zeggen dat recensenten dat dan niet mogen opschrijven, dat zou onzin zijn.
b) ben ik helemaal met je eens en weerspreekt ook niet wat ik schreef. Overigens insinueer ik nergens dat de recensenten het publiek hun feestje zouden hebben misgund. Ik ben het zelfs met hen eens dat dit een relatief zwakke editie van Pinkpop was. Maar als ik kan kiezen tussen ’50 recensenten can’t be wrong’ en ‘70.000 hossende Hollanders can’t be wrong’, ben ik wel geneigd voor dat laatste te kiezen ;-).
Overigens dreigt de discussie zich weer op Pinkpop toe te spitsen, maar daar ging mijn artikel dus niet over. Dat was algemeen van aard (of in ieder geval zo bedoeld).
Je ziet dat op 3voor12 alle indie bandjes de hemel in worden geprezen en dat de wat hardere muziek als Volbeat en Alyer Bridge nooit een hoger cijfer krijgen dan een 6.
3voor12 is vooral gericht op dat soort muziek en dat vind ik erg jammer, ook omdat ik graag naar hiphop en metal/hardrock concerten ga. Maar ik kan wel heel objectief naar iets kijken, ik vind de Foo Fighters ontzettend goed, maar de laatste plaat vind ik niks. Ook was Dave Grohl niet goed bij stem (hij haalde de uithalen zoals bij Monkey Wrench en Let It Die dit jaar niet terwijl dat in 2008 met gemak ging.).
En dan toch een hoger cijfer krijgen dan Coldplay…..
En die recencie van All Time Low sloeg echt helemaal nergens op, om het even over een objectieve recencie te hebben……
ik snap je verhaal heel goed! ik was recenties aan het lezen en ik dacht echt van, huh, hebben we het over hetzelfde optreden? ik ben het met 180492003 eens dat de recentie van all time low nergens op sloeg, ik stond daar helemaal vooraan en ik heb nog nooit zo iets mee gemaakt. en ik kon maar 4 liedjes van die band maar ze zorgden ook gewoon voor een goede sfeer etc. dus ik weet bijna wel zeker dat de recencie van die persoon heel erg afgestemt is op een persoonlijke mening en dan vind ik dat je net zo goed geen recentie kan maken (die van mij zou er namelijk heeel erg anders uit zien) daarom vind ik ook dat ze gewoon mensen met dezelfde muzieksmaak moeten vragen zon optreden te beoordelen want ik neem zon negatieve recentie niet eens serieus want ik had de tijd van mijn leven en diegene van de recentie wou daar waarschijnlijk zo snel mogelijk weg.. hopelijk volgend jaar leukere recenties =)
Vind het wel naief dat je je afvraagt waarom 3FM DJ’s geen recensies schrijven. Die zijn totaal niet onafhankelijk en lijken alles ‘geweldig’ te vinden.
Persoonlijk vind ik dat een recensie de goede balans moet hebben tussen subjectiviteit en objectiviteit. Een mening vertolken in een recensie maakt deze juist leuk om te lezen, ook als je het er niet mee eens bent. Het brengt een dialoog op gang.
Ik kon me over het algemeen heel goed vinden in de reviews van 3voor12 over de verschillende Pinkpop optredens. Het was gewoon een middelmatige line-up, zeker in vergelijking met eerdere edities. Maakt mij dat dan een snob? So be it…
Dus een recensie moet vooral de mening van de meerderheid van het publiek verwoorden? Ik ben juist blij met journalisten die optredens in perspectief plaatsen, die verder kijken dan naar hoe hard er geklapt werd. Bands als Coldplay en Foo Fighters hebben zoveel fans dat ze er wel heel erg met de pet naar moeten gooien om een ontevreden publiek over te houden. Ik verwacht dan van een recensent een inhoudelijke analyse, uiteraard beinvloed door persoonlijke smaak, die iets verder kijkt dan alleen het enthousiasme van het publiek.
Anders kun je altijd nog de Up of de Hitkrant kopen..
@Peter helemaal mee eens, maar ik heb het idee dat ze bij 3voor12 een hardere band per definitie al niet goed vinden, met uitzondering van de Foo Fighters. In die zin vraag ik me af of de recencie nog wel objectief is. Volbeat een 5 geven bijvoorbeeld, ze zijn natuurlijk niet de beste band ter wereld, maar ze zijn toch wel beter dan Go Back To The Zoo die eigenlijk hun instrumenten niet eens goed beheersen, en die krijgen dan een 8.
Verder was de line-up wel matig, dus ik kan me wel voorstellen dat er niet heel veel voldoendes zijn gevallen. Vooral als je kijkt naar het buitenland, Rock Am Ring en Rock Werchter hebben stuk voor stuk een exclusievere en betere line-up kunnen neerzetten maar dat heeft natuurlijk ook met geld te maken.
Toen ik begon als recensent werkte ik onder meer als correspondent voor (wie kent ze nog?) de Amerikaanse muzieksite Addicted To Noise. Ik kreeg in 1998 mijn Pinkpop recensie teruggestuurd van de hoofdredacteur met de mededeling dat niemand zit te wachten op mijn expliciete mening over de optredende bands, ze wilden er een duidend artikel voor in de plaats. Dus in plaats van ‘Anouk kreeg een ei naar haar hoofd, net goed’ een stuk over het (waarschijnlijke) waarom van dat ei. Moet zeggen dat ik daar toen schoorvoetend mee instemde, maar toen ik een jaar later boyband 5IVE moest recenseren en een week later ook nog naar Pepsi Pop moest, realiseerde ik me ook daadwerkelijk dat ik als zuurpruim wellicht iets niet leuk kon vinden, als er een vol Ahoy uit zijn dak gaat heb ik het wellicht verkeerd! Sindsdien schrijf ik daadwerkelijk met de beoogde doelgroep in mijn achterhoofd, maar wat ik in de discussie hier boven een beetje mis is dat journalisten ook nog met een andere doelgroep te maken hebben. Dat is hun vaste lezersgroep.
Het is nu even spitsuur op 3VOOR12 vanwege Pinkpop. Even extreem kort door de bocht: de gemiddelde Pinkpop bezoeker is Hitkrant-publiek en denkt hartstikke alternatief te zijn door jongens met een gitaar, tattoo en piekhaar als idool te hebben. Als gezegd, enorm kort door de bocht, maar dat zijn nu ook de mensen die het hardst roepen dat van de recensies (in De Volkskrant, op 3VOOR12, etc.) niks klopt, terwijl je ze de rest van het jaar bijna niet op 3VOOR12 zal zien vanwege ‘te moeilijke bands’ en ze normaal gesproken de muziekcolommen van De Volkskrant ook niet zouden lezen. Maar de mensen die wel elke dag die (en andere serieuze) media tot zich nemen, moeten ook worden bediend en juist die vaste doelgroep waar je het bestaansrecht aan ontleent en wiens spreekbuis je bent, wil je niet wegjagen als schrijver door ineens de opgebouwde credibility te vergooien met positieve recensies over artiesten die je normaal links zou laten liggen.
De media staan dus in een onmogelijke spagaat, je kan nu eenmaal niet zowel je doelgroep tevreden houden als volledig objectief zijn. Dat geldt overigens niet alleen voor muziekjournalistiek, maar ook voor elke andere vorm van journalistiek. De toon, schrijfstijl, de onderwerpkeuze en insteek zal altijd afhangen van wie het uiteindelijk vooral gaat lezen. Als groot medium ontkom je er dan ook niet aan om evenementen die niet bij je doelgroep passen mee te nemen in de verslaggeving, maar dan moet je als schrijver een gulden middenweg vinden. Wellicht door de nadruk inderdaad te leggen op – wat Werner zegt – hoe hun repertoire zich op het podium verhoudt tot op het album, hoe het publiek reageert et cetera. Een duidend stuk, zoals ik het artikel van Gijsbert Kamer op het VK Blog erg sterk vond, terwijl ik zijn Pinkpop recensie bij gebrek aan duiding en context niet zo kon waarderen.
Wat ik overigens wel zorgelijk vind, is dat je vooral op festivals maar ook bij reguliere concerten en ook in cd-reviews bij journalisten onderling papagaaiensfeer hangt. Overigens speelt ook dit in andere journalistieke takken. Iedereen praat elkaar na en zo durf je als schrijver bijna niet meer in het openbaar positief te zijn over door collegae uitgepoepte bands als White Lies of Scouting For Girls (om er maar een paar te noemen), omdat je daar in het pershok backstage nog hardop grappen over hebt gemaakt. Take That is ook zo’n goed voorbeeld. Nu Robbie Williams terug is, merk je dat ineens de recensies ook milder (en zelfs positief) worden, terwijl hun vorige album ook absoluut niet slecht was, maar dat ‘mocht’ je eigenlijk niet vinden. Ik durf nu al te voorspellen dat de recensies van hun optreden in de ArenA later dit jaar positief zullen zijn, inclusief een paar dooddoeners over het geluid in de zaal. Terwijl de shows zonder Robbie in Ahoy nog zuur werden beschreven.
Tenslotte (wat een immens epistel is dit geworden zeg) hangt alles ook af van het moment en de plek waarop je als recensent iets tot je neemt. Iedereen was lovend over The Gaslight Anthem dit jaar op Pinkpop (credible band, dus tsja…) maar thuis voor de buis klonk het he-le-maal nergens naar vanwege de slechte geluidsmix waar de VPRO zich op een gegeven moment ook voor verontschuldigde. Betekent dus ook dat als je een verhaal schrijft op basis van live stream (die ook live in de backstage van Pinkpop te zien was), je met een heel ander verhaal terugkomt dan als je op het veld stond. Niets is zo persoonlijk als beleving en derhalve zijn recensies ook niet heel serieus te nemen als je ze ‘kaal’ tot je neemt. Het is een onderlinge groei die je als schrijver en lezer samen moet doormaken. Door veel recensies te lezen, weet ik doorgaans van het Nederlandse muziekjournaille heel goed wiens recensies vaak overeen komen met mijn persoonlijke smaak. Zodoende hecht ik wel waarde aan dergelijke recensies en neem ik de rest ter kennisgeving aan. Zo is het volgens mij ook ooit bedoeld…
@Edgar: hahaha…jouw reactie is nog langer dan het oorspronkelijke stuk van Werner!
Ik heb ook nog wat ‘kort door de bocht’ stellingen:
Ten eerste zou het me beter lijken om dan recensenten naar een voor hen interessant festival/optreden te sturen…je moet mij ook geen stuk laten schrijven over een Piratenfestival bij Brothers in Bunnik, de prozac is niet aan te slepen dan.
Ten tweede: tegenwoordig noemt iedere blogger zichzelf ook al recensent, en is het kaf al bijna niet meer van het koren te scheiden, maar heb ik vaak moeite met elke net afgestudeerde journalistiekstudent die het dan heel tof vindt om zich muziekrecensent te kunnen noemen maar zelf werkelijk nog geen Kazoo kan bespelen! Popmuziek (‘commerciele meuk’), die overigens het overgrote deel van de bevolking weet te bereiken, dient te worden afgebrand en de onbegrepen,soms niet al te vaardige singer/songwriter die maar een zeer select groepje mensen bedient is dan ‘credible’ en wordt in de weg gezeten door het grote commerciele apparaat! (wat weer rechtvaardigt dat elk popbandje met de grond gelijk gemaakt dient te worden *zucht*). Eigenlijk zouden alleen mensen met een gedegen muzikale achtergrond recensent mogen zijn, vind ik! Die mensen snappen namelijk hoe een creatief proces werkt, wat er voor nodig is om te kunnen leven van je muziek (ongeacht of het je smaak is of niet), hoe je bij je creatie een ‘doelgroep’ (sorry,Paul) weet te vinden en in stand weet te houden en of de muzikanten hun nivo en vak beheersen. Een journalist leert, als het goed is, om objectief verslag te doen en dat doen muziekrecensenten dus niet. Dat kan ook niet, want ze hebben inhoudelijk geen idee waar ze het over hebben, en naar mijn idee moet een recensie altijd over de inhoud en feiten gaan en niet over de persoonlijke mening van iemand.
Ik had het er nog gister nog met iemand over en dit verwoord precies hoe ik er over dacht! Mooi stukje!
Allemaal heel erg bedankt voor jullie reacties en meningen. Ik ken in ieder geval één groep mensen die die zal afdoen als ‘oppervlakkig’, in plaats van te erkennen dat dit onderwerp blijkbaar speelt en er wellicht zelfs lering uit te trekken. Jammer!
Wel wil ik nog even benadrukken dat mijn stuk eigenlijk helemaal niet ging over Pinkpop, maar over muziekrecensies in het algemeen. Dat ene Pinkpopvoorbeeldje heeft dat beeld blijkbaar vertroebeld. Dat vind ik spijtig, omdat alle reacties zich nu op Pinkpop toespitsen, terwijl ik vind dat 3VOOR12 (in zijn algemeenheid, en zelfs op Pinkpop) een prima klus geklaard heeft voor zijn doelgroep. Mijn voornaamste bezwaar is, dat de doelgroepen van Pinkpop en 3VOOR12 voor een groot deel niet parallel lopen. Daardoor moest 3VOOR12 nu opeens over artiesten schrijven die je er de rest van het jaar niet tegenkomt, en werd de argeloze (Pink)popfan er geconfronteerd met recensies die ver van zijn eigen beleving afstonden. Het is om die reden dat ik ervoor pleitte 3FM-dj’s Pinkpop te laten recenseren. Ik geef toe, @Vuig, dat dat maar een gedachtespinsel was. Niet zozeer serieus bedoeld, maar meer als voorbeeld van mijn denkrichting. Overigens, @Vuig, vraag eens aan Coen Swijnenberg wat hij van het optreden van Scouting For Girls vond, dan is je vrees dat zo’n constructie tot alleen maar juichende recensies zou leiden uit de wereld 😉
@Edgar: bedankt voor wat bijna een gastblog is geworden ;-). Ik ben het sterk met je eens. Het stuk waarin je de spagaat van sommige media beschrijft, klopt in mijn optiek ook. In het geval van 3VOOR12 had dit volgens mij voorkomen kunnen worden door Pinkpop onder de 3FM-vlag te recenseren.
Maar goed, genoeg nu over Pinkpop en 3VOOR12!
Zal het voortaan kort houden. Te beginnen…
NU! 😉