Het is weer uitverkoop bij Free Record Shop (en vanLeest). Zoals elk jaar rond deze tijd gaan honderden films en games voor bodemprijzen weg, maar mijn aandacht gaat even uit naar de cd’s. Zoveel goede muziek voor zo weinig geld. Ik zou er blij van moeten worden, maar het stemt me droevig. Dit is blijkbaar wat (fysieke) muziek tegenwoordig nog waard is.
De stapels ‘3 voor €25,-‘ en ‘3 voor €15,-‘ staan bij Free Record Shop al jaren prominenter opgesteld dan het topproduct, maar de huidige aanbieding is wel héél scherp. ‘Vanaf €2,50’, schreeuwen topcards de consument toe. Zoals dit artikel laat zien, denk je dan al snel dat het om rotzooi gaat, maar niets is minder waar. Arctic Monkeys, Moke, Róisín Murphy, Voicst en zelfs Anouk, Bløf, Ilse DeLange, Michael Jackson, Krezip en Madonna worden praktisch weggegeven. Allemaal ouwe meuk dan toch zeker? Mooi niet! Ook cd’s van nog geen half jaar oud staan ertussen. In plaats van uitverkoop lijkt het wel leegverkoop…
Natuurlijk wordt er ook nog genoeg voor de volle mep aangeboden. Droomlijst-titels als White Lies en Jamiroquai bijvoorbeeld voor respectievelijk €17,99 en €19,99(!) en mainstreamproduct (Adele, Bruno Mars) voor €15,99. Opmerkelijk trouwens dat juist veel ex-Droomlijst-titels nu in de uitverkoop staan en de pop-cd’s veel minder. Aan de andere kant: die alternatievere titels zijn niet de core business van Free.
Noem mij maar van de oude stempel. Ik heb kasten vol cd’s staan. Zoveel, dat digitaliseren me jaren van mijn leven gaat kosten. En ik koop nog steeds het nodige. Mijn streven is om alle muziek die ik in mijn radioprogramma draai (uiteindelijk) op cd te hebben. Dat zijn dus zeker 20 nieuwe tracks per week. Dit lukt in steeds mindere mate, omdat de meeste nieuwe muziek alleen digitaal wordt uitgebracht of Nederland überhaupt niet bereikt.
Uiteraard wil ik ook graag een redelijke prijs voor die muziek betalen. En voor de duidelijkheid: €2,50 vind ik geen redelijke prijs; muziek is (voor mij) meer waard. Wat mij betreft mag muziek (zeker op cd) de €1,00 per track kosten die iTunes ervoor vraagt. Een tientje voor een heel album vind ik heel schappelijk. Dat zijn jongeren overigens niet met me eens hoor. Uit zeer recent – niet representatief – onderzoek blijkt dat de helft van de 15- tot 25-jarigen slechts €0,10 tot €0,55 per track overheeft.
Nu snap ik de spagaat van de fysieke Free Record Shops en het (in toenemende mate legale) online-aanbod, maar nagenoeg nieuwe titels verkopen voor €2,50 geeft in mijn ogen geen goed signaal af. Sterker nog: met de geldende marges mag een cd die je voor €2,50 verkoopt, een inkoopprijs van maximaal €1,50 gehad hebben. Dat maak je me met die titels niet wijs. Tenzij er in zeer grote aantallen is ingekocht, maar zo gek zijn ze bij Free niet. Ze zullen in ieder geval niet heel veel aan deze actie overhouden. Zeker niet op de langere termijn, want op deze manier werkt Free zelf mee aan de ‘ontwaarding’ van muziek, waartegen het zich al zo lang afzet.
De achterliggende gedachte bij deze actie is dan ook waarschijnlijk, dat Free Record Shop geen ‘lange termijn’ meer ziet voor fysieke muziek. En daar zouden ze (helaas) weleens gelijk in kunnen hebben…
Interessant stuk. Maar op de site van de FRS valt het anders vies tegen. De lijst aanbiedingen is honderden pagina’s lang, je kunt niet (goed) sorteren op genre of prijs en uiteindelijk ben ik er (alweer) geërgerd vertrokken zonder een aankoop te doen.
De FRS-uitverkoop is al vanaf begin januari bezig. Ik denk dat het best mensen naar de winkel trekt; ik zie liever longtail-verkopen dan harteloos doordraaien. Klassieke Bruce Springsteen-albums staan in die aanbiedingenbak terwijl The Promise er aan de andere wand blakend tegenover staat voor 15 euro (let wel, op de Duitse markt doet die ook nog maar 8…)
Ik vraag me trouwens af hoe lang we dit soort aanbiedingenbakken nog zullen zien. Met de huidige cd-oplages en de weinige ruimte die er in de schappen nog voor cd’s aanwezig is bij de FRS, kan ik het me heel goed voorstellen als er volgend jaar een stuk minder voor 5 euro te vinden is…
Werner, als je echt van de oude stempel was verzamelde je alles op vinyl!
De cd is enerzijds schreeuwend duur in Nderland en anderzijds in de midprice of soms nog lager.
De CD is in veel gevallen geen kwaliteitsprodukt meer (Compressie/ brickwalling) en wordt vooral gemaakt voor de autoradio etcetera ….
Ik weet niet of je nog een versterker hebt maar hoeveel cd’s kan je nog harder zetten tegenwoordig? De meeste zijn veel te hard met weinig dynamiek. Turn It Down!!!!!
Het helpt ook niet dat veel muzikanten doof zijn en de cd net zo hard willen hebben als hun collega-bands. Er is veel goede muziek, maar er zijn weinig goede opnamen … Ik koop tegenwoordig wel weer vinyl, zoals de laatste Moss op Excelsior. Die doen het prima want leveren de cd er dan bij.
groet van Piet Vinyl!
Beste Piet 😉
Ik ben het helemaal met je eens wat betreft de luidheid van de muziek op cd tegenwoordig. Het limiten is echt de spuigaten gaan uitlopen. Ik ben zelfs huiverig voor het aanschaffen van geremasterde oude albums, omdat dat remasteren vaak met hard limiting gepaard gaat en dus feitelijk de oorspronkelijke opname aantast.
Aan de andere kant ben ik allergisch voor de (door velen zo charmant gevonden) tikjes in vinyl. Als het zo bedoeld was, had de muzikant ze wel zelf opgenomen.
Noem het een poldermodel, maar ‘best of both worlds’ zou voor mij ideaal zijn: tikvrije (cd-)weergave, zonder dat men met de tengels aan de oorspronkelijke dynamiek komt. Als je het zo bekijkt, waren de eerste cd’s, die rechtstreeks en onbewerkt van de originele mastertapes kwamen, misschien wel de beste… 😉
Groeten terug van Chris CD!
Werner, er is tegenwoordig ook weer meer vraag naar de oudere CD-versies van rockartiesten, juist om die reden!
Ik heb mij laten vertellen dat er 4 zogenaamde audiofiele perserijen in de wereld zijn, waarvan 2 in Europa, te weten Pallas in Duitsland en Music Industry in Haarlem (welbekend en ook door jou in een artikel over Music On Vinyl beschreven).
De kwaliteit die te behalen is tegenwoordig is ongelooflijk, mits alle belangrijke zaken goed zijn geregeld. Er zijn gewoon ook veel artiesten die helaas slechte digitale mixen afleveren en wier gehoor hen ook in de steek laat. Jarenlang blootstaan aan harde rock live doet een aanslag op de oren helaas. Springsteen Magic wel eens beluisterd? De tranen springen je in de ogen!
Goede liedjes volledig verknald..echt zonde…