Afgelopen vrijdag had ik mijn laatste officiële activiteit bij iMediate: mijn afscheidsfeestje. Ik heb er de afgelopen negen jaar veel mensen zien komen en gaan, maar nog niet eerder was ik zelf aan de beurt. Enfin, er is voor alles een eerste keer, al moet dit geen gewoonte worden. Gelukkig is daar weinig kans op, als je voor jezelf begint….
Nu kan zo’n afscheidsfeestje alle kanten opgaan. Vooral bij iMediate, met zijn eigen hilarische vormen van omgang en humor, waar ik de afgelopen negen jaren driftig aan heb meegedaan. De sfeer was echter prima, ondanks dat ik nog even een speldenprikje had kunnen uitdelen door op baas Joost zijn parkeerplek te gaan staan. Sommige gewoonten moet je tot het laatst volhouden…
De redenen voor de goede sfeer waren legio. Zo was, behalve mijn (aanstaande ex-)collega’s van iMediate, ook een aantal mensen aanwezig dat al eerder tot mijn ex-collega’s was gaan behoren. Mensen met wie ik jarenlang lekker heb samengewerkt en die ik tot mijn vrienden ben gaan rekenen. En die in de toekomst misschien wel weer collega’s worden, wie zal het zeggen?
Ook waren er speeches. Lovende speeches, zoals dat dan gaat, doorspekt met iMediate-humor. Een afscheid in stijl, en zo hoort dat. Erg leuk! Daar kon ik mijn steentje aan bijdragen door nog even de echte reden van mijn vertrek te memoreren. Ik zag Joost even slikken, maar hij herpakte zich. Niet dat hij iets te vrezen had, uiteraard. ‘Je moet erbij geweest zijn’, zeggen ze dan. Verder had de huis-Thai van iMediate weer voor heerlijk eten gezorgd.
En last, but certainly not least, was daar mijn afscheidscadeau. Omdat ik, waar mogelijk, niet weg ben van een beetje vinger in de pap, had ik dat zelf geïnitieerd. Maar ik zag vrijdag pas waar ik nu eigenlijk om gevraagd had: een boek met daarin al mijn (grotere) bijdragen aan de vakuitgaven van iMediate, namelijk Muziek en Beeld en – zoals het later ging heten – Entertainment Business. Ik had nooit kunnen vermoeden dat dat zou neerkomen op een bijbel van 580 pagina’s. En daar zitten mijn kleinere stukken (nieuwsberichten, rubrieken, enz.), bijdragen aan de dagelijkse nieuwsbrief en projecten in opdracht van derden nog niet eens bij. Een uniek boek dus, en nu al een van mijn waardevolste bezittingen.
Naast mijn eigen artikelen hebben alle iMediatters ook een persoonlijke bijdrage geleverd aan het boek. Daarbij hebben ze zich stuk voor stuk van hun creatiefste kant laten zien. Enne… ze missen me echt, lijkt het 😉 . Al met al heeft er veel werk in dit afscheidscadeau gezeten (om te beginnen van mijzelf natuurlijk). Iedereen dus enorm bedankt daarvoor!
En nu… op naar het volgende boek!
