WebWereld meldde vanmiddag dat Buma/Stemra alle websites van Nederlandse bodem, inclusief alle weblogs, gaat controleren op het ‘gebruik van beschermde muziekwerken’. Ook het ‘embedden’ van YouTube-filmpjes valt hieronder, want dat zou een nieuwe ‘openbaarmaking’ onder je eigen url betekenen en dus: portemonnee trekken. Een link plaatsen naar dezelfde clip op YouTube mag weer wel.
De kern van het verhaal is, dat iedereen die auteursrechtelijk beschermde werken vertoont of laat horen daarvoor toestemming moet hebben van de betreffende uitvoerende, componist enz. Zonder die toestemming ben je in overtreding.
Deze regel stelt auteursrechtenorganisaties in de gelegenheid heel rechtlijnig te reageren, wat zij dan ook gretig doen: ‘Als een supermarkt, horecaketen of instelling niet wil betalen, hoeven ze alleen maar de muziek uit te zetten en dan is er geen enkel probleem’. Er is echter een aantal verschillen:
- Winkels en bedrijven gebruiken muziek voor commerciële doelen. Ze creëren er een klimaat mee waarin mensen langer binnenblijven, meer kopen of beter presteren. Als ik door het plaatsen van filmpjes op dit weblog al meer traffic genereer, levert me dat niets op. Ik verdien geen geld met deze site
- Als ik een supermarkt binnenloop, staat de muziek al aan. Die keuze is voor mij gemaakt en ik kan er niet aan ontsnappen. Op dit blog is standaard geen muziek te horen. De bezoeker kiest ervoor om de YouTube-filmpjes al dan niet aan te zetten
- De bewering dat ik de filmpjes in mijn eigen omgeving als eigen content presenteer is onzin. Het betreft een (duidelijk als zodanig herkenbare) YouTube-player op mijn site, en de filmpjes zelf worden middels een link naar YouTube via mijn weblog vertoond
Noem me naïef, maar als ik hier muziek ter beluistering aanbied, doe ik dat uit ideële overwegingen. Ik wil je (bij gebrek aan beter in matige YouTube-kwaliteit) laten kennismaken met materiaal dat ik de moeite waard vind, maar waarvan ik vermoed dat je het nog niet kent. Omdat je het nog niet kende zou je het daarvóór nooit gekocht hebben, daarna wellicht wel. (Dat vereist natuurlijk wel dat het dan ook verkrijgbaar is, maar op dat terrein is nog veel winst te boeken, letterlijk). Oké, misschien zet zo’n tip iemand aan tot downloaden in plaats van kopen (foei!), maar dan nog geldt: daarvóór kende men het nog niet en zou het dus ook nooit gekocht hebben. Let wel: dit is geen instemming of vrijbrief, maar een constatering.
Hoe dan ook: mijn tips komen voort uit liefde voor de muziek en uit de hoop een heel klein steentje te kunnen bijdragen aan het succes daarvan. Ik weet zeker dat er geen artiest is die zijn baan gaat verliezen doordat ik zijn liedje promoot op mijn weblog. Sterker: ik ben ervan overtuigd dat Buma/Stemra strenger in de leer is dan menig aangesloten artiest wenselijk acht. Dat blijkt wel uit het succes van alternatieve regelingen als Creative Commons en Simuze.
In plaats van individuele webloggers aan te pakken, zou het in mijn optiek beter zijn afspraken te maken met de instanties die weblogs faciliteren, zoals Ilse in het geval van web-log.nl. Die kunnen als collectief scherpere afspraken maken en die aan hun leden doorberekenen, óf die terugverdienen via reclames op de blogs, zoals bij web-log.nl nu al het geval is. Nog beter is het, om één regeling te treffen met de aanbieders van breedbanddiensten, zodat in het maandelijkse abonneebedrag alle mogelijke vormen van onlinegebruik van auteursrechtelijk beschermde werken verrekend is. En laat al die verschillende instanties vervolgens zelf een verdeelsleutel loslaten op het enorme bedrag dat dan vrijkomt, zodat zij al hun respectievelijke achterbannen hun rechtmatige geld kunnen doen toekomen. Je zult zien: dat is meer dan nu al het geval is.
UPDATE: Buma in de fout met brief aan blogs 🙂
